یکی از مفاهیمی که در راستای بالندگی منابع انسانی مطرح می‌شود، توانمندسازی کارکنان است. با آن که تعاریف متفاوتی از توانمندسازی کارکنان ارائه گردیده است اما فصل مشترک کلیه آن‌ها، واگذاری اختیار و مسئولیت بیشتر به کارکنان است. تحول محیطی مستلزم تحول سازمانی است و تحول سازمانی، به تحول افراد وابسته است. از سوی دیگر چنانچه اعتماد متقابل (میان مدیریت و کارکنان) حاکم نباشد، هیچ روشی در ارتقا توانمندی کارساز نخواهد بود. کتاب مدیریت توانمندسازی کارکنان به سازمان‌ها می‌آموزد که چگونه می‌توانند برای بقا در دنیای پیچیده و پویای امروزی، این نیروی بالقوه را کشف کنند و مورد استفاده قرار دهند. کارکنان توانمند به سازمان و خودشان سود می‌رسانند. توانمندسازی به جای این که نوعی راهبرد”سوق دادن” باشد که در آن مدیران، کارکنان را به وسیله‌ها، مشوق‌ها و فنون نفوذ تحریک کنند تا به شیوه‌های مطلوب عمل کنند، راهبردی از نوع “جذب کردن” است. این راهبرد بر راه‌هایی تأکید می‌کند که مدیران بتوانند با استفاده از آن‌ها محیط کار را به گونه‌ای طراحی کنند که باعث ایجاد شور و شوق شود و در کارکنان اشتیاق درونی پدید آورد.