نوع کتاب | تألیف |
ناشر | سمت |
نام و نام خانوادگی پدیدآورنده(گان) | نویسنده: محمدسعید تسلیمی |
سال انتشار | ۱۳۷۶ |
نوبت چاپ | ۱۳ |
تعداد صفحات | ۲۴۴ |
بحث رشد، تحول و بهبود که امروزه از مهمترین موضوعات جوامع، به ویژه کشورهای در حال توسعه است و پیش از آنکه موضوعی اقتصادی و سیاسی باشد، مدیریتی است. کتاب مدیریت تحول سازمانی اهمیت تحول و بهبود سازمانی را بررسی میکند. مباحث بهبود به ویژه از این جهت دارای اهمیت است که در امور فردی و اجتماعی، در مؤسسات کوچک و بزرگ و به طور کلی در سطح جامعه لزوم آن احساس میشود. این کتاب با دیدگاه جدیدی به موضوع تحول و بهبود سازمان پرداخته است.
سازمانهای کار آمد نیازمند بهبود و توسعه و گسترش عملیات اجرایی اند و تغییر و تحولات سریع محیطی، تحول و بهبود را در موقعیتهای مختلف اجتنابناپذیر میسازد. نظر به اینکه توسعه سازمان و توسعه مدیریت، با هم ارتباط تنگاتنگ دارند و مکمل یکدیگرند هرگونه مطالعاتی در این زمینهها باید به موازات هم انجام پذیرد.
محتوای این مطالعات باید ناظر بر موارد ذیل باشد:
- تلاش جهت دار و دائم به منظور مقابله با انطباق لازم با تغییرات محیطی به طوری که در نهایت به تغییرات پیاپی و چند بعدی در سازمان بینجامد و تنها به تغییر در یک برهه از زمان و در یک حیطه خاص خلاصه نشود.
- به کار بستن نوآوریها به طور منطقی و بررسی بازتابهای آن.
- انجام اصلاحات سیستمی به طور جامع و بازنگریهای فراگیر. اصلاحات سیستمی باید به گونه ای باشد که اولا توانمندی سیستم در کل افزایش یابد و ثانیه ارتباط آن با بخشهای درونی و همچنین محیط خارج تقویت شود. باید توجه داشت که همسوسازی اهداف کارکنان با اهداف سازمان سهم عمدهای از برنامههای اصلاح سیستمی را به خود اختصاص میدهد.
- یافتن راه حلهای عملی برای به کار بستن علوم رفتاری در سازمان و ترویج پایبندی به مبانی رفتاری، توضیح اینکه تحول و توسعه در بعد انسانی قویا متکی به علوم رفتاری است و تجهیز منابع انسانی به آن علوم، موجب انسجام آنان و پذیرش اهداف و برنامهها و اجرای آنها به صورت مجموعهای از فعالتهای مشترک خواهد شد.
- طراحی و رهبری برنامههای بهبود توسط مدیران ارشد سازمان به عنوان آغازگران و ترویجدهندگان ایده و فرهنگی توسعه در سراسر سازمان. تلاش برای توسعه و بهبود را میتوان نوعی سرمایه گذاری مدیریت عالی سیستم به حساب آورد که همراهی و تشریک مساعی منابع انسانی در آن سیستم، بازخور مثبت و مورد انتظار آن تلقی می گردد.