همه سازمان‌ها با بلایای طبیعی غیرمنتظره، ناآرامی‌های مدنی، درگیری‌های بین‌المللی، نوسانات شدید اقتصادی، و سایر بحران‌های پیش‌بینی‌نشده که بر توانایی آن‌ها تأثیر می‌گذارد، به چالش کشیده می‌شوند. چرا برخی از سازمان ها در مواجهه با موانع پیش بینی نشده بهتر می توانند عمل کنند و سازگار شوند؟ درک چگونگی حفظ عملکرد در زمان وقوع فاجعه، کلیدی برای زنده نگه داشتن هر سازمانی است.

وایک و ساتکلیف در کتاب مدیریت رخدادهای غیرمنتظره مطلب را با این مبنای فکری شروع می کنند که مشکل مدیریت و سازمان ها زمانی است که شناخته ها و منتظره ها آن قدر خوب عمل می کنند که به حقیقت تبدیل می شوند؛ در حالی که خطر، ناآرامی و اضطراب در ناشناخته ها و غیر منتظره هاست که منتج به سقوط می شوند. این دو محقق با بررسی و مطالعات سقوط سازمان ها، به دلیل بروز یک بحران، علت نابودی آنها را در نداشتن قابلیت اطمینان سیستم و درنتیجه عدم ظرفیت انطباق آنها می دانند. در شروع با تحلیل سقوط بانک واشنگتن میچوال به توضیح چگونگی گسترش قابلیت اطمینان در سازمان ها می پردازند.

در این کتاب بر پنج نشانه سازمان هایی که عملکردشان هر روز بهتر از دیروز است و همیشه نسبت به روز قبل سهم کمتری از بحران ها را دارند تمرکز می شود؛ این نشانه ها را در مجموع سازماندهی متفکرانه لقب داده و قصد نویسندگان بر این است که پیشنهاداتی را برای افزایش تاب آوری و قابلیت اطمینان سیستم و سازمان ها ارائه کنند که مهم ترین آنها عبارت اند از: وجود فرهنگ منحصر به فرد، توانایی برای خود طراحی، تشکیل شبکه هایی بر مبنای تخصص، ساختارهای هیبریدی، توجه خاص به آموزش، تحلیل دقیق شرایط، دخیل شدن ذهنیت های مختلف در تصمیم گیری، استراتژی های نسبی و پردازش اطلاعات.

کتاب مدیریت رخدادهای غیرمنتظره منبعی است که راهنمای هر سازمانی است که می خواهد عملکرد و ساختار خود را در هنگام مواجهه با رخدادهای غیرمنتظره حفظ کند.