از نظر هنری مینتزبرگ، یک بهترین راه در مورد استراتژی سازمان‌ها وجود ندارد و تجویز برنامه‌های کمی برای همه انواع سازمان‌ها، به هیچ وجه روش مناسبی نیست. از نظر مینتزبرگ در هر سازمان، بسته به اینکه قدرت در دستان چه فرد (بخش)ی است و این فرد (بخش) چگونه تصمیم می‌گیرد و چگونه به محیط واکنش نشان می‌دهد، فرآیند شکل‌گیری استراتژی در آن سازمان متفاوت خواهد بود.

بنابراین مهم‌ترین موضوع در مورد استراتژی سازمان، لزوم شناخت عمیق بر روی فرآیندها و روابط موجود در سازمان و نیز میان سازمان و محیط پیرامون است. از نظر مینتزبرگ، حتی سازمان‌های تولید انبوه (که استراتژی در آن‌ها عمدتا به صورت برنامه‌های کمی و بلندمدت است) نیز در هنگام بازآفرینی خود، ناگزیر به روی آوردن به یک ساختار زنده کارآفرینانه هستند که در این حالت، استراتژی سازمان به صورت چشم‌انداز فردی مدیر تازه وارد سازمان در خواهد آمد. بنابراین حتی در مورد یک سازمان، در برهه‌های مختلف عمر آن سازمان، شکل‌گیری استراتژی به اشکال مختلفی خواهد بود.

کتاب ردگیری استراتژی‌ها

کتاب پیش رو با مطالعه روی چندین سازمان مختلف، به خوبی چگونگی شکل‌گیری استراتژی در انواع مختلف سازمان و همچنین در برهه‌های مختلف عمر سازمان را به تصویر می‌کشد: اشتنبرگ، یک شرکت کوچک کارآفرینانه که البته بعدها به یک شرکت بزرگ تبدیل میشود؛ NFB، یک شرکت فیلمسازی نوآور که هر محصول آن با محصول قبلی شرکت متفاوت است؛ ایر کانادا، یک شرکت بزرگ هواپیمایی که در آن همه چیز باید استاندارد شود؛ و مک‌گیل، یک دانشگاه مشهور که در آن، قدرت نه در دستان مدیریت مرکزی، بلکه در دستان اساتید دانشگاه است. البته باید اشاره کرد که مطالعات مینتزبرگ در این کتاب بر روی ۱۱ سازمان مختلف و در ۱۰ فصل مجزا بوده است، اما به دلیل اینکه ترجمه تمام این ده فصل، حجم ترجمه کتاب را به بیش از ۶۰۰ صفحه می‌رسانده است، ناگزیر این چهار سازمان به نمایندگی از چهارگونه سازمانی مورد نظر مینتزبرگ، برای ترجمه انتخاب گردیده است.